Zes november is een dag die Jef Peeters uit Zichem nooit meer zal vergeten. Terwijl hij even weg was ontstond er brand. Het huis van Jef brandde aan de binnenkant volledig uit. De twee hondjes van Jef waren nog binnen en een van hen, de Zippy, had veel rook binnen gekregen en werd door een brandweerman van brandweerpost Diest gereanimeerd. Jef en zijn honden zijn onafscheidelijke kameraden. Hij had de dag ervoor nog 20 kilometer gewandeld met hen. Ze waren ook de favoriete speelkameraadjes van zijn kleindochter.
De Zippy moest een paar dagen bekomen van zijn avontuur. Hij had aanvankelijk ook wat ademhalingsproblemen. Maar alles komt goed met het beestje. Hij verbleef in een tijdelijke opvang maar mag daar ondertussen weg.
Jef wilde absoluut zijn dankbaarheid tonen voor de pompiers die zich hadden ingespannnen om de Zippy te redden. De man die het hondje gereanimeerd had kende hij van de fitness. Jef Peeters liet een foto maken van de hondjes en overhandigde die aan de brandweerman. “Ik wil niet alleen hem bedanken maar alle pomiers die bij de brand waren”, zegt Jef. “Ze hebben allemaal geweldig hun best gedaan om toch nog iets te redden.”
Jef Peeters moest na de brand een paar dagen bij familie verblijven. Ondertussen heeft hij een tijdelijke woning gevonden op de markt in Zichem. Zijn huis moet binnenin volledig ontmanteld worden maar die procedure gaat vlot. De werken beginnen deze week al. En de Zippy, die mag weer naar zijn baasje.
Dierenwijdingen lijken ieder jaar populairder te worden in onze regio. Er zijn er ook ieder jaar meer. In Zichem is die plechtigheid een stevige traditie. De misviering krijgt ook een extra cachet met de jachthoornblazers Nette Füchse uit het Duitse Viersen.
“Ik kan nog steeds geen Duits spreken”, verontschuldigde broeder Luc zich aan het begin van de viering. Voor pastoor op rust Leon Van Rompuy was dat dan weer geen probleem. Hij verwelkomde de muzikanten in vloeiend Duits. Van Rompuy verbaasde dan weer met zijn uitspraak dat hij nog nooit aanwezig geweest was. Hopelijk bedoelde de priester daarmee de wijding en niet de kerk.
De Sint-Eustachiuskerk zat afgeladen vol, deels ook met honden in alle maten en gewichten maar ook een paar konijntjes. Na de mis worden alle beestjes gezegend, vaak met overvloedig rondgekwispeld wijwater. “Een mens moet er nogal wat voor doen om de kerk vol te laten lopen” besloot een kousenloos in sandalen rondsloffende broeder Luc filosofisch. De broeder mag fier zijn op zijn viering. Het is een aanzet om de monumentale maar steenzieke kerk nieuw leven te geven. Sint-Eustachius is een religieus monument met unieke kunststukken en het oudste in-situ bewaarde glasraam van België. De restauratie van de kerk zal de volgende jaren pakken geld kosten en deels ook van de lokale overheid een stevige post in de begroting vergen. Door ze op een alternatieve manier te gebruiken zal het draagvlak voor die inspanningen makkelijker haalbaar worden.
Volgende zondag 3 november is de feestdag van de heilige Hubertus. Dat is een druk beklante patroonheilige. Hubertus is de patroon van onder meer de boswachters, houtbewerkers, hondenliefhebbers, metaalarbeiders, schutters en optiekers. Dat laatste begrijpen we overigens niet al te goed want optiekers dateren uit een tijd dat patroonheiligen niet meer per se werden aangeworven.
Alleszins is de feestdag van deze bezige heilige op een aantal plaatsen in de regio aanleiding voor brood- en hondenwijdingen.
Jachthoornblazers in Zichem
In Zichem kan broeder Luc ongetwijfeld ook dit jaar weer rekenen op een volle Sint-Eustachiuskerk. Daar is ook alle reden voor. Hondenclub De Gouden Jachthoorn krijgt, zoal ook de vorige jaren al het geval was, bezoek van de jachthoornblazers “Nette Füchsen uit het Duitse Viersen. Die dames en heren kennen hun stiel. Het is dan ook zeer de moeite waard om ze aan het werk te zien. Er zijn ook heel wat honden aanwezig. Van zenuwachtige keffertjes tot de grootste loebassen. Die houden het geen hele misviering stil en dat is vaak amusant. De viering eindigt op het buitenplein. Daar worden de beestjes, meestal uitbundig, besprenkeld met wijwater. Wie wil nakeuvelen is welkom in zaal Munte. OKRA zorgt daar voor breugelboterhammen.
Je kan alle afbeeldingen van de dierenwijding 2018 in Zichem hier bekijken. Fotografen waren Wim Vanhelmont en Hedwig Neesen
Drie wijdingen in Diest
In Diest moet de heilige Hubertus liefst drie keer aan de bak. Op zondag 3 november om 9 uur wordt het brood gewijd aan de Allerheiligenkapel. Om 15 uur zijn de huisdieren aan de beurt. Maar ook op zaterdag 9 november om 14 uur mogen de beestjes nog eens terugkomen voor een wijding.
Hubertus trakteert met een Jägermeister in Rillaar
Pastoor Rudy Borremans maakt van zijn zondagsviering altijd wel iets speciaals. Op de feestdag van de heilige Hubertus is dat uiteraard niet anders. Pastoor Rudy zegent tijdens de viering het brood en alle dieren die in en om de kerk aanwezig zijn. Al dat wijwater is uiteindelijk maar slap spul en de consumptie van miswijn is voorbehouden een het selecte publiek achter het altaar. Maar pastoor Rudy lost dat euvel met verve op. Na de viering wordt het straffere spul aangesleept. De dop wordt van de fles Jägermeister geschroefd en Hubertus wordt in stijl gevierd in Rillaar.
Wijding en wandelingen in Kapellen-Glabbeek
Ook in Kapellen-Glabbeek organiseren ze een honden- en broodwijding. Het brod is al voor de mis van 9.30 uur aan de beurt en na die misviering mogen de honden aan de bak. De Glabbeekse hondenschool zorgt dat de organisatie netjes uitgelijnd verloopt. Priester Luc Thiry is voorganger in de viering. Na de wijding om 10.45 uur is er een hondenwandeling met verse soep en…volledig in het thema van de dag… met hotdogs aan het einde.
Om 14.00 uur is er overigens ook nog een herfstwandeling. Deze keer met koffie en taart. Beide wandelingen zijn 5 kilometer lang en deelnemen kost 5 euro.
Discobar vervangt Hubertus in Testelt
In café De Weefberg in Testelt stellen ze de dierenwijding een weekje uit. Op Ter Hoeve is die wijding al jaren een goedgekoesterde traditie. Vorig jaar stonden er dertig edities op de teller bij Viviane van café Ter Hoeve. Dit jaar gaat de wijding door in café De Weefberg en daar willen ze de traditie alleszins in ere houden. Op zondag 10 november om 11 uur staat de wijding in de agenda’s. Hubertus is dan ondertussen al even opgeborgen maar het kan ook anders. Na de zegening om 11 uur kunnen de dieren met een gevoelig gehoor een rustig plaatsje zoeken want discobar Flatline neemt het dan over. Wie honger gekregen heeft van al dat gezegen kan een boterham met verse soep overwegen.
Je kan verder lezen na de afbeeldingen van de wijding in 2018
Alle foto’s van de dierenwijding 2018 in Testelt kan je hier bekijken. De fotograaf was Wim Vanhelmont.
Wie was de heilige Hubertus eigenlijk?
De Heilige Hubertus van Luik wordt aanroepen tegen hondsdolheid, bezetenheid en watervrees. Hij is de patroon van onder meer boswachters, houtbewerkers, hondenliefhebbers, metaalarbeiders, schutters en opticiens. Hij werd heilig verklaard in 743. Zijn feestdag is op 3 november.
Sint-Hubertus werd geboren als zoon van Bertrand, Hertog van Aquitanië en diens echtgenote Huberna, omstreeks 655. In zijn jeugd verbleef hij aan het hof van koning Theodorik III van Neustrië & Bourgondië en in het Ardennen-kasteel van Pepijn van Herstal. Hij was een verwoed jager. Volgens de legende bekeerde Hubertus zich tot het christendom na het zien van een hert met een schitterend stralend kruis tussen de geweistangen. Dat zag Hubertus toen hij in het jaar 683 het hert op Goede Vrijdag -de sterfdag van Christus- najoeg met zijn kruisboog in de bossen van de Ardennen. Vlak voor dat hij aanlegde voor het genadeschot met een pijl uit zijn boog, draaide het hert zich om en toonde Hubertus zijn gewei met daartussen het stralende kruis. Hubertus hoorde een stem: “Hubertus, waarom verlies je je tijd in dergelijke bezigheden? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan.” Bij het zien van het kruis en het horen de stem, herinnerde hij zich ook dat een hert een deel van Gods schepping is, dat onderhouden en bewaard moest worden. De oorzaak voor zijn jachtpassie is volgens de legende dat zijn geliefde vrouw Floribane , de dochter van Dagobert, graaf van Leuven, jong was gestorven. Later werd hij tot priester en bisschop gewijd. Hij werkte als missionaris in Brabant en de Ardennen, wat hem de naam “Apostel van de Ardennen” opleverde.
Stationsbuffetten die bruisen van activiteit, ze bestaan! Terwijl de NMBS de dienstverlening in het station van Diest opnieuw inkrimpt, lijkt de zaak die Wim Maes in het buffet uitbouwt een van de creatiefste en meest succesvolle van de stad te worden.
Het begon eenvoudig. Wim’s Club was aanvankelijk wat de naam doet vermoeden. Broodjes en aanverwanten dus waar de dagelijkse treinreiziger een makkelijke hap aan heeft. Maar Wim zag dat breder. Hij levert ondertussen aan bedrijven en voor party’s maar hij breidt zijn assortiment ook slim uit. Er is verse soep en de milieubewuste mensen onder ons kunnen die meenemen in een eigen recipiënt. Wim zorgt ook voor vers fruit en een ruim assortiment aan kwaliteitskoffie’s of een beker uit de automaat. En uiteraard kan je in Wim’s Club kiezen voor een pintje of een bier van wat hogere gisting.
Coverbands
Vorige maand verrastte Wim Maes met het optreden van een coverband. Nuts deed de zaak helemaal uit de bol gaan. Op 25 oktober staat Dominique Akoestisch in de zaak. Een artiest die inzowat alle kroegen met een muziekaanbod al bewees dat hij kwaliteit neerzet.
Plannen nog niet bekend
Wim Maes ziet het blijkbaar nog veel breder. Hij kocht deze week het stationsgebouw van Zichem van de NMBS. De richtprijs voor het gebouw was 225.000 euro maar geïnteresseerden konden online bieden. Hoeveel Wim Maes effectief betaalt is niet bekend.
Het gebouw dateert al van 1864 en het werd door de NMBS niet meer gebruikt sinds 1993.
Wim Maes wil voorlopig niet kwijt wat hij met het station van plan is. Hij wil wel kwijt dat er nog veel werken moeten gebeuren voor hij zijn plan ook effectief kan uitvoeren.
Foto’s: Luc Swinnen en Hedwig Neesen | de fotoreeksen van Wim Vanhelmont worden later toegevoegd
Onder de tekst kan je meer dan 400 foto’s bekijken van de Torenfeesten. Die staan hier in een dynamische template en in lage resolutie. Je kan dezelfde foto’s ook bekijkenop de fotopagina. Daar staan ze in statische kolommen.
Sta je op een van de foto’s en wil je die graag hebben in hoge resolutie? Stuur een emailmet vermelding van de foto. Je krijgt dan een link naar de foto die je gevraagd hebt.
De Maagdentoren stortte in 2006 deels in. Het monument stond op dat moment al decennialang als een verkommerd weeskind in de zompigheid van de Demerbroeken weg te zakken. In de nasleep van die dramatische omstandigheden leek de toren een symbool van verval en vergankelijkheid te worden. Na veel wilde plannen, harde discussies en godbetert zelfs een paar betogingen in het dorp van de Witte, startte Vlaanderen in 2011 met de heropbouw van de Spaanse donjon. Wat nog overeind stond werd behouden en aangevuld met een strakke, eigentijdse constructie. Het was een gedurfde mix en de meningen zijn er nog steeds over verdeeld maar de nieuwe Maagdentoren groeit langzaam uit als een landmark voor het Hageland.
Die hernieuwde populariteit heeft veel te maken met de activiteiten die het Torencomité er ontwikkelt. Onder meer de Torenfeesten veroorzaken al vier jaar na mekaar een stevige volkstoeloop naar de wei in Zichem.
De leden van het comité openen de feesten, uitgedost in tot in de puntjes verzorgde middeleeuwse kledij. Ze worden vergezeld door de ridders van Pynnock uit Horst en een paar ruiters. Na de openingsparade kunnen de bezoekers rondwandelen in een middeleeuws kampement. Er is een tentendorp waar lokale verenigingen hun activiteiten kunnen tonen en de kinderen moeten zich geen moment vervelen. De Voermannen van nu spannen hun Brabantse trekpaarden in en de ridders van Pynnock blijken heetgebakerde typetjes te zijn. Zij gaan nog een paar keer stevig met mekaar op de vuist maar ze tonen ook hun sociale bekommernis en delen hun ambachtelijke vaardigheden met hun bezoekers.
Op het podium komt het repertoire uit De Witte van Zichem aan bod, de fanfare wandelt door een fraai aanbod partituren en als de avond valt kiest de ceremoniemeester voor moderne covermuziek en een DJ. De middeleeuwen zijn plots ver weg maar geen mens die daarover struikelt.
De essentie van de Torenfeesten is immers de sfeer die er heerst. Iedereen praat met iedereen, De Hiejer van Zichem loopt vlotjes uit de tapkraan en gebraden kip op zijn middeleeuws zorgt voor een meer dan noodzakelijk bodempje rond de lever.
Volgend jaar start de Vlaamse Landmaatschappij met de aanleg en de inrichting van de erfgoedwandeling in Zichem. Dat heeft nogal wat impact op de site rond de Maagdentoren. Daar komt onder meer een auditorium, de wandelweg wordt op de demeroever gebracht, de oude spoorwegbrug krijgt een trendy remake met onder meer glazen bodemplaten en een paar mooie landschapselementen die momenteel overwoekerd zijn, worden zichtbaar. De donjon is al lang niet meer een symbool van verval. De toren is een feniks die de ontwikkeling van dit knappe stukje Hageland extra impulsen blijft geven.
Aan de voet van de Maagdentoren gaan ze op zondag 8 september een paar eeuwen terug in de tijd. Het Maagdentorencomité organiseert de vierde editie van de torenfeesten. Dat wordt opnieuw een feestje in stijl en grandeur.
Stijlrijke intrede
De leden van het comité zijn allicht al dagen druk in de weer om de juiste plooi in de frisgestreken en met frêle kant afgeboorde hemden te leggen. Op zondagmiddag om 13 uur betreden zij de weide rond de toren. De heer en de vrouwe van Zichem op kop, beschermd door ruiters op stijlvolle Friese paarden. Achter dat edele, met enig Spaans bloed gesierd koppel, volgen de andere hoogwaardigheidsbekleders, getooid in met bont en pluimen afgewerkte middeleeuwse kostuums.
Middeleeuwse beleving
Die intrede is meteen het begin van een middeleeuwse beleving die tot laat in de avond blijft duren. Er is opnieuw een kampement met oude ambachten en stoere ridders. Die heren maar ook de dames geraken af en toe enigszins heetgeblakerd en dan durven ze ongegeneerd met mekaar in de clinch gaan. Vrouwe van Zichem Lieve Vandenberg zorgt echter dat het enigszins binnen beschaafde perken blijft.
Rijkelijk feestmaal
Honger en dorst hoef je overigens niet te lijden. Voorzitter van het torencomité Leo Lemmens liet zijn team de voorbije week voldoende middeleeuwse spijzen bijeen bunkeren om een nieuwe Spaanse belegering naadloos de kop te kunnen bieden. Nog niet gereserveerd? Misschien kan je dat snel nog even doen op het nummer 0477 77 81 73. Op is namelijk op en het zou jammer zijn om zoveel rijkelijks aan u te laten voorbijgaan.
Kinderanimatie en muziek
Een klassieker bij de organisaties van het torencomité is de aandacht voor kinderanimatie. Springkastelen, zakken- en bandenlopen, schminkstanden…geen ukje moet zich ook maar een minuut vervelen.
’s Avonds beginnen de torenfeesten aan de lange weg naar het heden. De muziek wordt wat eigentijdser en om 20 uur zetten The Fatbirds opnieuw de stap naar de 21 ste eeuw. Volgens voorzitter Leo Lemmens mag er gedanst worden maar allicht is dat op dat moment al een evidentie. Als De Heer van Zichem een ganse namiddag door de tapkraan stroomt zijn de dansbenen meestal niet ver af.
Rond 23 uur trekken het team van het torencomité de stekker uit het stopcontact. De toren duikt weer onder in zijn middeleeuwse charme. Allicht is het de laatste keer dat de torenfeesten in de huidige omgeving plaats vindt. Volgend jaar start de Vlaamse Land Maatschappij (VLM) met de aanleg van de erfgoedwandeling in Zichem. De omgeving van de toren krijgt een stevige opwaardering en in één adem wordt ook het marktplein in Zichem volledig herdacht. Het resultaat van die werken zullen de torenfeesten nog meer mogelijkheden geven om de ziel van het monument nog beter tot uiting te laten komen.
Je ziet hieronder een reeks foto’s van de editie 2018.
