Hola Hageland

Onroerend erfgoed op een financieel haalbare manier behouden voor de toekomst, het kan! Door herbestemming bijvoorbeeld. Wat momenteel in het station van Zichem gebeurt kan daar een bijzonder geslaagd voorbeeld van worden.

Het station van Zichem was al jaren niet meer dan een gebouw waar je in het beste geval wat kon schuilen voor de regen. Ticketjes kon je er enkel nog aan een automaat kopen en personeel van de NMBS dat er ooit gewerkt heeft, weet allicht nog nauwelijks hoe de binnenkant van het gebouw er uitziet.

De NMBS had al enkele keren overwogen om het station te verkopen maar in 2019 werd het ook effectief op de markt gegooid. Ze plakten er bij de spoorwegen een prijs van 225.000 euro op. Ondernemer Wim Maes had meteen interesse. Hij baat de erg succesvolle broodjes- en cateringzaak Wim’s Club uit in het station van Diest en hij weet dus heel goed wat de impact is van de klokvaste frequentie van treinreizigers, gecombineerd met een goed bereikbare ligging en parkeermogelijkheden. Wim kocht het pand maar hij bleef aanvankelijk wat vaag over zijn plannen. Uiteindelijk verhuurde Wim het gebouw aan ondernemer Celle Van Genechten. Die was wel meteen duidelijk. Hij wil in het station een ijssalon uitbaten en hij gaat dat combineren met de verhuur van vierwielers. In de ruimte die dan nog overblijft komen publiek beschikbare toiletten en een ruimte waar het verenigingsleven van Zichem haar ding mag doen.

Meubeltjes van topontwerper Arno Declercq

De Celle komt uit een totaal andere branche. Ledverlichting en zo. In die sector is hij bezig met interieurinrichting en dat is te merken in het station. Klanten die hun ijsje in het stationsgebouw consumeren, nemen plaats op een meubeltje van de Belgische topontwerper Arno Declercq. Die stopte in 2017 met zijn kunstgalerij en hij begon meubels en interieuraankleding te ontwerpen. Ondertussen staan die meubeltjes in meer dan 20 internationaal vermaarde galerijen, van New York over Londen, Sint-Petersburg en Kopenhagen. En nu dus ook in Zichem. Alles wat uit zijn atelier komt is handgemaakt en dus uniek. Arno Declercq werkt vooral met het tropische hardhout Iroko en hij combineert dat met stevige Belgische eik.

Russische kunstenares schildert drieluik op zijmuur

De muren en het plafond van het stationsgebouw zijn vooral kaal gezet. Alle overbodigheden die daar de voorbije decennia werden opgeplakt en gevezen, zijn weggehaald. Daardoor krijg je een erg knap en sober industrieel uiterlijk dat al dateert van 1864. Uitbater Celle Van Genechten had nog ambitieuze plannen om een van de zijwanden uit te breken en te vervangen door een groot glasraam. Dat plan gaat uiteindelijk niet door. Op die muur komt een gigantisch schilderij van de Russische kunstenares Elena Branovitskaya uit Sint Petersburg. Zij geeft les aan de de academie in Sint Petersburg. De bedoeling is dat deze gerenommeerde artieste op de eerder genoemde muur een drieluik zal schilderen met de ijskoningin en een ijsvogel. Celle stuurde haar ook een reeks foto’s van de Maagdentoren, kwestie van die vogel en zijn koninklijk gezelschap in het juiste kader te plaatsen. Je kan het werk van Branovitskaya overigens vandaag al bewonderen in Scherpenheuvel. In de etalage van Fleursfou bij Kathleen Blevi hangt haar schilderij De Zonnebloemen.

Icefisher – huisgemaakt ijs

Het ijssalon heet Icefisher en het wordt uitgebaat door de medewerkers van de Celle, samen met een paar jobstudenten. Het ijs wordt vers gemaakt zonder room maar met Johannesbroodpitmeel en guarpitmeel. Die twee ingrediënten nemen veel water op en zorgen zo voor een gezonde romige smaak. Het is daardoor ook geschikt voor mensen met een lichte vorm van lactose-intolerantie. Icefisher heeft een zeer ruime keuze aan smaken, toppings en verpakkingen. Je kan opteren voor een horentje of een galette maar net zo goed kunnen de bolletjes ijs in een potje.

Quadricycles en fat bikes van White Pony

Het lijkt een enigszins vreemde keuze maar in het ijssalon kan je ook een aantal vierwieler en tweewielers huren. Geen stadsfietsen maar eerder het stevige werk. Voor alle duidelijkheid kreeg die activiteit een eigen merknaam: White Pony. De Beach Vintage Fat van Bad Bike bijvoorbeeld, een fiets die je ook kan uitrusten met een soort side-car. Hij staat er stoer te wezen naast onder meer de quadricycle van TrikExplor. Zaakvoerder Celle Van Genechten kreeg vorig jaar een ongeval en daar ondervindt hij nog steeds last van. Zijn evenwicht bijvoorbeeld, is niet altijd in optimaal. Vandaar de keuze voor dit soort van stoere fietsen. Het soort waarmee je geheid overeind blijft op alle terreinen. Ideaal om het schone Hageland op een actieve en veilige manier te verkennen.

Berke Mues in het Circus van Plezier

Het station van Zichem heeft een bewoonbare oppervlakte van 495 m². Dat is een forse ruimte om te vullen. Er schiet dus nog wel wat plaats over en daar wil de zaakvoerder een eerder maatschappelijk geëngageerde invulling aan geven. De nood aan publieke toiletten is volgens hem duidelijk aanwezig. In het centrale gedeelte van het gebouw komt een sanitaire ruimte maar het is nog niet helemaal duidelijk hoe het gebruik ervan precies zal geregeld worden.

Icefisher is elke dag open vanaf 11 uur.
De ijsschepper gaat de schuif in om 20 uur. Smakelijk.