Hola Hageland

Het is maandagavond 19.30 uur en ik fiets nog snel naar het schooltje op de Keiberg. De renovatie van de stedelijke kleuterschool ’t Belhameltje is namelijk bijna afgerond en dat is best een opmerkelijke realisatie. Alles in het schooltje, op de buitenmuren na, werd vernieuwd, ook het dak. Die buitenmuren werden bekleed met gevelplaten. Die renovatie werd volledig door de technische ploegen van de stad opgeknapt en daar mogen ze fier op zijn. Die gasten kunnen hun competenties tonen en de kostprijs voor het stadsbestuur ligt lager dan bij een openbare aanbesteding.

We hebben geluk. Een van de juffen is op dat ongebruikelijke uur nog bezig met de inrichting van haar klaslokaal. Twee maanden verlof voor onderwijzend Vlaanderen blijkt  relatief. “Ik heb nog geen dag gehad dat ik niet voor de school bezig was”, zegt ze.

De inrichting van de school is verrassend creatief. Klasjes met een mezzanninestructuur, een opvallend fleurige aankleding, veel hout en natuurlijke materialen. Het team van de school moet deze week nog serieus aan de bak. Alle meubeltjes en het muurmeubilair werden pas nu geleverd en dat moet dus nog netjes ingepast worden. Er komt verder nog een laagje frisse verf op de muren en de veiligheidspictogrammen worden nog voor begin september aangebracht.

Het gebouw wordt bijna energieneutraal aangestuurd. Er is geopteerd voor vloerverwarming, zonnepanelen, een warmtepomp, ledverlichting, isolatie en nieuwe ramen. Door die keuze is de prijs van de verbouwing hoger opgelopen dan begroot maar in principe compenseert die kost zich in een veel lagere energiefactuur.

‘t Belhameltje ontvangt vanaf begin september ongeveer 50 kleuters. Die komen alvast in een  volledig gepimpte en keitoffe omgeving terecht.