Hola Hageland

De Maagdentoren in Zichem was aan het einde van de vorige eeuw een voorbeeld van de nonchalance waarmee Vlaanderen op dat moment omsprong met zijn onroerend erfgoed. De muren van de struise donjon brokkelden elk jaar een beetje verder af en souvenirjagers schaamden zich al lang niet meer om wat stenen op een kruiwagen te laden. Eén man heeft zich daar decennialang tegen verzet. Maurice Swinnen heeft hemel en aarde bewogen om het behoud en de restauratie van de Maagdentoren te bepleiten op alle echelons. In 1985 organiseerde Maurice, samen met twee kompanen, zelfs een drie dagen durende bezetting van de toren. Het mocht uiteindelijk allemaal niet baten. In 2006 stortte de Maagdentoren gedeeltelijk in.

Dat drama betekende tegelijkertijd ook de redding van het monument. De klap van de instorting moet tot in Brussel te horen geweest zijn want het restauratiedossier kreeg plots wel vaart. Alhoewel, het zou uiteindelijk nog bijna tien jaar duren voor de renovatiewerken konden starten. Na een eerste stabiliseringspoging bleek de constructie zwaarder beschadigd dan aanvankelijk gedacht. Uiteindelijk gooide Vlaanderen in 2010 een budget van 3,5 miljoen euro op tafel In 2015 werden de restauratiewerken afgerond. Het resultaat werd aanvankelijk niet door iedereen even hard geapprecieerd. Wat nog overeind stond van de toren werd bewaard en aangevuld met een moderne maar strakke nieuwbouw. Ondertussen zijn veel geesten gerijpt. De toren leeft meer dan ooit en is een machtig zichtpunt geworden voor de Demervallei.

Maurice Swinnen werd tijdens de restauratiewerken zeer zwaar ziek. Hij kon er bij de opening in 2015 niet bij zijn maar hij heeft de toren in zijn huidige situatie wel nog gezien. In 2016 overleed Maurice. Hij was toen zeventig jaar. De man heeft dertig jaar gevochten voor zijn donjon. Met resultaat.

Zijn dochter An Swinnen, die ondertussen in Engeland woont, wil dat opmerkelijke werk van haar vader een nieuwe toekomst geven. Vorige zaterdag werd een herinneringsplaat aangebracht op een zuil naast de toren waar al een kunstwerk van Piet Vandenhende op staat. Burgemeester van Scherpenheuvel Manu Claes en burgemeester van Lubbeek Theo Francken namen die honneurs waar. Theo Francken werkte destijds op het kabinet van Vlaams minister van Onroerend Erfgoed Geert Bourgeois. Maurice kwam daar regelmatig langs om druk te zetten op het dossier. Op die manier raakte Theo Francken geïnteresseerd in het dossier maar hij werd ook bevriend met Maurice Swinnen.

Het herinneringsplaatje is maar een opstapje naar de start van een soort donatiewebsite. An Swinnen is een succesvolle zakenvrouw die een deel van haar vermogen wil inzetten om projecten te steunen die met erfgoed, milieu, toerisme of onderwijs bezig zijn. An Swinnen wil vooral kleinere projecten steunen om er op die manier meer te kunnen helpen. De dochter van Maurice is niet op zoek naar donaties van anderen. Ze wil vooral de naam en de verdienste van haar vader vastankeren op de terreinen waar hij zelf actief was.

Alle info over de donaties vind je op http://www.mauriceswinnen.com