Hola Hageland

De inrichting van skateparken! Het is een thema dat op de agenda van zowat elk gemeentebestuur in Vlaanderen heeft gestaan de laatste jaren. Het thema wordt nog te vaak benaderd als een puur infrastructureel gegeven. Waar kunnen we zo’n park neerpoten en welke hindernissen willen we dat er in dat park komen? Het antwoord op de eerste vraag wordt meestal bepaald door de overlast die een skatepark zou kunnen veroorzaken. Daarom worden skateparken vaak weg gemoffeld aan de rand van onze steden en gemeenten. Als het goed is wordt het antwoord op de tweede vraag mee bepaal door de skatecommunity. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij de aanleg van het nieuwe skatepark in Diest. De skaters konden op voorhand aangeven hoe ze de inrichting van die zone zagen. Het effect daarvan is duidelijk. Het skatepark is erg populair en de skaters nemen hun verantwoordelijkheid om die zone proper te houden. Bij de drugsactie van politiezone Demerdal in de parken in de stad, namen de skaters ook duidelijk een standpunt in tegen het gebruik van drugs op de site.

Een aantal gemeentebesturen beginnen te beseffen hoe belangrijk het is dat er slim wordt nagedacht over de inplanting en de inrichting van skateparken. Vooral ook omdat het deel uitmaakt van een denkproces over de inrichting van de publieke ruimte en hoe de jeugd daar een constructieve rol kan in krijgen. Al in 2007 deden drie wetenschappers van Universiteit Gent onderzoek naar de impact van de skatecommunity op de publieke ruimte in Kortrijk. Hun conclusie was toen al baanbrekend:

Het uitbouwen van een skatebeleid behelst evenwel meer dan een denken over infrastructuur. Zijn denken laten uitdagen door hoe bepaalde groepen skaters de dominante constructie van de publieke ruimte voortdurend in vraag stellen lijkt ons daarbij minstens even belangrijk. Het maakt het skatebeleid tot een pedagogisch thema bij uitstek.

De onderzoekers maken in hun nota “Is een ramp een ramp?” een onderscheid tussen plein-, park- en straatskaters. Dat onderscheid is erg belangrijk. Parkskaters maken gebruik van een aangelegde infrastructuur. Plein- en straatskaters doen dat veel minder. Ze gebruiken de publieke infrastructuur en passen die eventueel aan.

Parkour

Dat fenomeen is ondertussen aan een brede doorbraak bezig, vooral onder invloed van het zogenaamde Parkour.

Parkour is een beweging die allicht begon in de jaren 1980 in Parijs. Allicht…want het is eigenlijk niet mogelijk om daar een exact tijdstip op te plakken. Yann Hnautra and David Belle worden door veel bronnen beschouwd als de grondleggers van de techniek. Zij vormden samen een groep jonge mensen die zich Yamakasi noemden. Dat is een woord uit het Lingala en het betekent “sterke man, sterke geest”.

In de beginjaren werden de Yamasaki’s eerder als een soort wildemannen bekeken die door de straten van Parijs liepen. Het was de vader van David Belle, Raymond Belle, die zijn zoon de principes bijbracht van de militaire trainingsmethodes van Georges Hebert. Die man had een zeer grote invloed op de ontwikkeling van de fysieke trainingen in Frankrijk. Hij ontwikkelde het “Parcours du combattant”, een soort militair hindernissenparours. Allicht was dat niet alleen de basis voor de beweging maar ook voor de naam.

De methodes van Hebert zijn geïnspireerd door de natuur, fysieke conditie en de gebruiken van een aantal inheemse Afrikaanse volkeren. De bedoeling is om je natuurlijke instincten opnieuw te leren ontdekken, de conditionering die je ondergaat weg te krassen en op die manier een soort van moeiteloze manier van bewegen te ontwikkelen waarbij je het ganse lichaam gebruikt en niet focust op specifieke spiergroepen.

De introductie van die eerder militaire methodes in de spontaan ontwikkelde manier van bewegen van de Yamasaki’s, werd later de motor voor de wereldwijde en snelle ontplooiing van parkour.

These lofty values and principles we aspire to in training; courage, determination, commitment, humility, honesty, quality, consistency, perfection – what good are they if we abandon them when we end the training session and return to our daily life?

Dan Edwardes

Je kan verder lezen na de afbeelding

Het stadsbestuur van Leuven heeft die trend ondertussen opgepikt. Leuven geeft in Hal 5 bijvoorbeeld, opleidingen voor Parkour. Die zitten maanden op voorhand volgeboekt. Het stadsbestuur realiseert ook een multifunctioneel sport- en vrijetijdspark. Dat komt op de terreinen aan het oude voetbalveld in de Verbroederingstraat in Wilsele. In het Urban Sports Park zal de stad twee pumptracks aanleggen, een voor initiatie en een voor gevorderden. Een pumptrack is een aaneengesloten circuit van bulten en bochten die elkaar ritmisch opvolgen. Dat maakt het een geschikte plek voor crossfietsen (BMX), mountainbikes, stuntstepjes, loopfietsen, inline skates, longboards en skateboards. Het is een multifunctioneel en duurzaam parcours in de buitenlucht.

Je kan verder lezen na de afbeelding

Het skateterrein aan het Albert Dejongheplein in Kessel-Lo krijgt dan weer een andere invulling die nauw aansluit bij de straatcultuur. Op het skateterrein in de Casablanca-wijk is kunstenaar Hans Geyens druk in de weer voor Casacourt, een participatief street art-project.

Het uitgangspunt van schepen van cultuur Denise Vandevoort is dat je kunst overal moet kunnen beleven. Zeker ook op straat. En in de skateparken dus ook. Het skatepark van Kessel-Lo wordt in feite een levend kunstwerk want de slijtsporen door intensief gebruik zullen steeds nieuwe accenten doen opduiken.

Project Casacourt

De naam Casacourt verwijst naar de wijk Casablanca, maar ook naar een hypecourt. Bij een hypecourt wordt er op grond en muren een grote geschilderde tekening aangebracht, volgens kunstenaar Hans Geyens. Hij koos voor een poëtisch en perfect leesbaar ontwerp. Hij wil de hemel weerspiegelen door op de grond een blauwe lucht en wolken aan te brengen. Dat laat volgens de kunstenaar toe om binnenkort op wolkjes te lopen of te skaten. Het skatepark wordt een soort hemel op aarde in de wijk.

Het project startte reeds in 2019 met een aantal inspraak- en ontwerpmomenten met buurtbewoners, kinderen van kinderwerking Casablanca, jongeren uit de buurt en de skate-community. De leerlingen van basisschool De Zonnebloem schilderden als tijdelijk kunstwerk ‘wachten op de zon’ op de muur aan het plein.

Afhankelijk van het weer, zou het schilderwerk tegen eind mei, begin juni klaar moeten zijn. Op zaterdag 26 juni wordt er in samenwerking met Buurtcentrum Casablanca en BURn Leuven een feestelijke dag met workshops en toonmomenten voor jongeren en kinderen georganiseerd ter ere van het nieuwe kunstwerk. 

Casacourt is een samenwerking tussen Curieus, stad Leuven, 30CC en de Buurtcentra Leuven en wordt ook financieel ondersteund door CERA.