Hola Hageland

De Ventoux is een van de meest mythische cols voor wielerliefhebbers. Heel wat wielerfanaten hebben zich al aan een van de drie flanken van de kale berg gewaagd maar wat Stefaan Counotte uit Blauberg-Herselt voor mekaar kreeg is toch wel een uitzonderlijk exploot. Hij reed deze week voor de 100^ste keer naar boven op de flanken van de Ventoux. Stefaan was overigens niet alleen om dat exploot te vieren. Een paar maanden geleden leerde hij Joeri Noels kennen en ook die zat bijna aan honderd Ventouxbeklimmingen. Ze hebben het zo uitgekiend dat ze samen nummer 100 konden rijden.

Foto Demarsin

Stefaan was 20 jaar geleden een fervente loper in het bekende team van Foto Demarsin. Lopers zoeken al  eens afwisseling en samen met groep clubmaten trok hij in 2003 naar de Ventoux. Als Stefaan Counotte zich iets in het hoofd haalt, wil hij dat zo goed mogelijk doen. Hij trainde zich uit de naad en ging scherp als pas geslepen bijl naar Zuid-Frankrijk. De flanken van de Ventoux zouden  een verslavende nieuwe hobby worden. Ook al omdat hij in het lopen geen resultaten meer kon ambiëren. Stefaan kampte met een overbelasting van de gewrichten. Bij het fietsen had hij daar geen last van.

Echtgenote fietst mee

De eerste trip naar de Ventoux zou snel een jaarlijkse bedevaart worden. Jaarlijks werd snel meerdere keren per jaar. Nicole, de echtgenote van Stefaan kreeg uiteindelijk ook de smaak te pakken, zowel in de fiets maar zeker ook in de regio van de kale berg. Wie de omgeving van de Ventoux een beetje kent weet dat het een idyllische vakantieplaats is. Zij trekt regelmatig mee naar het zuiden van Frankrijk. Het gaf Stefaan Counotte de kans om met fietskameraden, met zijn gezin of soms alleen, zijn rekening van het aantal beklimmingen stevig aan te dikken.

Cinglé

Het zouden uiteindelijk 100 stuks worden. Stefaan reed ook driemaal de zogenaamde cinglé, dan doe je de beklimming vanuit drie verschillende kanten op dezelfde dag. “Ik heb de cinglé éénmaal officieel gereden”, zegt Stefaan.  “Je moet ervoor inschrijven en bij ieder begin van een nieuwe beklimming en iedere keer dat je de top bereikt moet je eens stempel halen. Dat kost allemaal tijd”. Onder meer eerder in 2020 reden Stefaan Counotte en Luc Vanaerschot samen de cinglé. Ook Luc is een vroegere marathonman van loopclub Demarsin. Hij had de cinglé op zijn bucketlist staan en kreeg het gezelschap en de coaching van Ventouxexpert Counotte.

Bedoin is absoluut de lastigste beklimming

Op basis van al die ervaring kan Stefaan de drie trajecten goed vergelijken. Zoals velen vindt hij de beklimming vanuit Bédoin de zwaarste. “”Malaucene is ook stevig maar het is anders”, zegt hij. Vanuit Sault is de klim veel makkelijker omdat hij veel langer is. Het gaat dus trager omhoog. Alleen de laatste zes kilometer, vanaf Chalet Reynard, zijn hetzelfde als de klim vanuit Bédoin.

Stefaan rijdt gemiddeld 1 uur en 35 minuten over de beklimming maar zijn beste tijd is 1 uur en 24 minuten. Hij gebruikt een triple Campagnolo met 30/39/52 vooraan en 11/25 achteraan.

Advies

“Iedereen kan de top van de Ventoux bereiken”, zegt Stefaan Counotte. Je moet vooral oppassen dat je niet zonder energie valt en een patat van de hamer krijgt. Maar wie zich goed voorbereidt zou dat probleem niet mogen tegenkomen. De man heeft nog een paar tips mee. “Rijd je eigen tempo”, zegt hij. “Begin er liefst alleen aan zodat je je niet laat opjagen en hou je hartslag in het oog. Trap niet te klein en zoek een versnelling die je goed rond krijgt.”

Andere cols verkennen

Stefaan Counotte reed in het verleden ook een reeks andere bekende Alpenreuzen op en in Italië knalde hij al enkele keren de Stelvio naar omhoog. Een paar keer per jaar traint hij op Mallorca. Hij tikt makkelijk 18.000 tot 20.000 kilometers bij op de meter. “Ik kom zeker nog terug naar de Ventoux maar ik ga de volgende jaren ook eens wat nieuwe cols uitproberen”, zegt hij. Onder meer de Col de la Loze heeft hij aangevinkt. Dat was dit jaar met 2304 meter het dak van de Tour. Het is een klim van 21,5 km aan een gemiddelde van 7,8 %, maar het zijn vooral de laatste 4 à 5 kilometer die tot de verbeelding spreken met verschillende stukken met percentages tot 20 %.