Myriam Van Rompaey geeft textiel een tweede leven
Vorige zondag was het International Recycle Day. In onze regio hebben we knappe initiatieven in het kader van upcycling en recycling van spullen maar door de pandemie zijn die voorlopig in de schuif opgeborgen. Wie niet in de schuif opgeborgen zit is Myriam Van Rompaey. Zij geeft textiel op een heel creatieve manier een tweede leven geeft. Ze doet dat zo goed dat het ze haar eigen bedrijfje heeft opgestart. Vlekken, scheuren en gaten in je kleren? Myriam zorgt voor een toffe oplossing.
Muziekliefhebbers kennen haar als een vaste gast bij zowat ieder liveoptreden in de buurt van Diest. De gitaren komen echter nog nauwelijks uit de koffer maar Myriam Van Rompaey laat zich niet muilkorven. Ze is een sociale bezige bij en vorige zaterdag was ze aanwezig toen er bloembollen werden geplant aan de ruïne van sint-Jan De Doper in Diest. Dat gebeurde als troostmoment in het kader van de pandemie.
Myriam had een erg opvallende jas aan met gehaakte bloemen op de rug. Of dat met covid-19 te maken had, wilden we weten? Dat bleek niet het geval. “Een tijdje geleden raakte mijn favoriete jas beschadigd door verfspatten”, vertelde Myriam. “Ik kon het niet over mijn hart krijgen om die weg te gooien en daarom heb ik de vlekken weggewerkt met gehaakte bloemen. Maar eigenlijk is er toch een link met corona. De bloemen die ik niet gebruikte voor de jas, heb ik tijdens de lockdown op kaartjes gekleefd met een kort tekstje erbij. Die hebben we naar de bewoners van Sint-Augustinus gebracht als teken van troost en solidariteit.”
Je kan verder lezen na de afbeeldingen
Myriam begon met herstel- en haakwerkjes in de zomer van 2015. Ze wilde een oud T-shirt repareren. De oplossing was een wat ongewone combinatie met een haakwerkje maar het zag er bijzonder fraai uit en het was meteen ook een uniek stukje kleding.
Myriam kreeg veel steun van haar vriend Frank. “Hij was mijn grootste supporter, ook al omdat hij als florist zelf ook erg creatief bezig was”, zegt Myriam daarover. Hij vroeg haar om mandjes te haken. Die gaf hij als geschenk aan zijn collega’s. “Er ging in die periode ook geen pot naar de glasbak”, lacht Myriam. “Alles kreeg een tweede leven in verpakte vorm.” Toen haar vriend veel te jong overleed had Myriam het even moeilijk. Ze stopte met haakwerkjes maar uiteindelijk zou Frank haar postuum toch weer aan de slag krijgen. “Toen zijn kleindochtertje geboren werd, heb ik een schaapje gehaakt met achteraan een T-shirt van hem als herinnering”, zegt ze. “Het was mijn eerste project in de lange maanden nadat hij overleden was.“
Myriam kwam stilaan weer op gang. Ze haakte topjes en rokjes en uiteindelijk waagde ze zich ook aan zomerkleedjes. Gaten en scheurtjes in haar favoriete kleding kregen een creatieve oplossing waardoor ze er vaak nog beter uitzagen dan voordien. T-shirtgaren werd verwerkt in mandjes. Centjes als geschenk? Daar haakte Myriam envelopjes voor om minder papier te verspillen.
Verbazend genoeg heeft Myriam nooit een opleiding gevolgd om met textiel te werken. Dertig jaar geleden kreeg ze van haar moeder wel een naaimachine maar die bleef jarenlang ongebruikt in de kast. “Toen ik eraan begon had ik een stroom aan ideeën maar de vaardigheid om snel te werken ontbrak”, zegt Myriam. “Gelukkig kreeg ik veel hulp van mijn moeder. Die heeft me echt wel de knepen van het vak bijgebracht. Ze heeft echter een leeftijdsgebonden ziekte waardoor ze niet meer kan zien maar toch geeft ze me nog nuttige raad.”
Je kan meer werk van Myriam zien op de Facebookpagina @themiddleof3m Achter die naam moet je overigens geen straffe verklaringen zoeken. Myriam is gewoon de middelste van drie meisjes in het gezin. Hun namen beginnen allemaal met een M.