Hola Hageland

Hof Te Rhode een paar weken geleden. Marieke Vervoort lag stijlvol opgebaard in haar rode kist. Medailles en foto’s van belangrijke momenten om haar heen. De begrafenisondernemer koos slim voor een fotomoment voor de pers. Een paar uur voor de laatste groet. De aanwezige journalisten toonden opvallend respect. Er werd nauwelijks gepraat. Iedereen gunde de collega’s de ruimte. Dat deden ook Pola Rapaport en Wolfgang Held (kopfoto). Toen we naar buiten wandelenden hoorde ik dat ze Engels praatten. Reden genoeg voor een gesprekje. Ze maakten een film over het leven van Marieke, zeiden ze. Ze hadden haar drie jaar lang, zowat overal waar ze naartoe reisde, gevolgd. Wat er in de film zou komen wisten ze nog niet echt. We wisselden wat ideeën uit. Ze speelden met het idee om een première te doen in Diest.

Vandaag publiceert The New York Times een lang artikel en pakkende foto’s over Marieke Vervoort. Geschreven door Andrew Keh and Lynsey Addario, twee andere journalisten die Marieke al drie jaar volgden. Een paar opvallende citaten.

Over Marieke’s onwaarschijnlijke moed om verder haar doelen na te streven

Under Belgian law, she was free to end her life anytime she chose. But instead, she just went on with it — seized it with new vigor, even. Within a few years she reached uncharted heights in her career as a wheelchair sprinter, winning a gold medal at the Paralympics. She became a celebrity at home and abroad, appearing in the pages of international magazines and newspapers, sitting for interviews on television shows. She traveled the world telling her life story, unspooling it as an inspirational narrative.

Over het vreemde moment waarin ze, drie dagen voor haar afscheid, haar vrienden uitnodigt en hen vraagt om blij te zijn

In three days, she had an appointment to die. “It’s a strange, strange, strange feeling,” her mother, Odette Pauwels, said as she scanned the party. Vervoort’s guests sipped their drinks and made small talk, struggling to oblige her request for everyone to be happy. There were toasts. There were wails of anguish. There was, also, a faint feeling of uncertainty in the air — an unspoken question of whether this really was the end, a nanoscopic hope that it might not be. 

Over haar laatste jaren toen sporten niet meer mogelijk was

The pain intensified. She had long traveled with a rattling green toolbox of pills, but by mid-2017 she was openly addicted to morphine, taking several doses daily. Her days, once filled with training and appearances, became a blur of hospital stays, pain treatments and drug-induced naps.

“This is a difficult period for her,” her father, Jos, said in late 2017. “Last year, she had sports. Now, most of the time, when we see her at her house, she’s laying down on the couch, sleeping.”

Over het moment dat ze definitief beslist om uit het leven te stappen

“I want to die,” she told me once in the summer of 2018. “I pray to die. But it’s so hard to say, ‘This is the day I want to go.’ Choosing a day is already dying a little bit.” She wrote dozens of goodbye letters to friends and family members. She planned her funeral. She said she did not believe there was an afterlife, but confessed she wished she could view the ceremony from above. By this fall, it became clear she was growing impatient. Her doctors were struggling to coordinate a date, and she was convinced that they were finding reasons to stall. “When they tell me the day,” she said,” I will be the happiest person on earth.”

Je kan hier het volledige artikel online lezen

Marieke “Wielemie” Vervoort krijgt vanavond postuum het ereburgerschap van de stad Diest. Haar ouders zullen aanwezig zijn tijdens de zitting van de gemeenteraad. In de Sint-Joriszaal, waar de gemeenteraad plaats vindt, zal zal gedurende de ganse vergadering een kaars branden ter ere van Marieke.

Burgemeester Christophe De Graef noemt Marieke een voorbeeld voor veel mensen die het moeilijk hebben vanuit hun medische of sociale situatie, omdat ze steeds in het leven bleef geloven en hoe moeilijk het ook was, een doel voor ogen bleef stellen.”

Livestreaming

De zitting van de gemeenteraad is, zoals steeds, openbaar maar je kan ook naar de livestreaming kijken. Vanaf 20 uur kan je via deze link volgen:  https://diest.gemeenteraad.live/#/

Vandaag werd de agenda van de volgende gemeenteraad in Diest bekend gemaakt en daar staat een enigszins verrassend punt op. De stad maakt het mogelijk om het ereburgerschap in te voeren voor personen met een uitzonderlijke verdienste. Deze verdienste moet minimaal een regionale uitstraling hebben en bij voorkeur een nationale of internationale uitstraling.

De gemeenteraad zal daarna ook meteen het ereburgerschap postuum aan een Diestenaar verlenen. Het was meteen niet moeilijk om uit te maken dat Marieke Vervoort die eer te beurt zou vallen. Burgemeester Christophe De Graef had in zijn speech bij de uitvaart van Marieke al een hint in die richting gegeven. De krant HLN en regionale TV-zender ROB bevestigen dat bericht. Het bestuur overweegt ook om een standbeeld te plaatsen voor Marieke.

Je kan hier de fotoreportage van de uitvaart van Marieke Vervoort nog even bekijken.

Paralympisch kampioene Marieke Vervoort is vandaag, dinsdag 22 oktober overleden. Wielemie werd geboren op 10 mei 1979. Ze werd dus veertig jaar oud. Marieke leed aan een progressieve spierziekte. Ondanks haar fysieke beperkingen bouwde ze een indrukwekkende sportcarrière uit.

Meervoudig paralympisch kampioene

Marieke is meervoudig paralympisch kampioen, Grootofficier in de Kroonorde en houder van tal van nationale en internationale erkenningen en eretekens.

Een kort overzicht:

• Marieke Vervoort werd in 2006 wereldkampioene kwart afstand AWAD in de categorie handcycle in het Zwitserse Lausanne
• in 2007 werd ze opnieuw wereldkampioene in het Duitse Hamburg. Datzelfde jaar nam zij deel aan de Ironman Hawaï
• In 2011 werd ze op het EK blokarten tweede in de categorie Fly
• Op 5 en 6 mei 2012 verbrak Marieke Vervoort in Zagreb drie Europese records op de Croatian Open. Ze werd recordhouder op de 100, 200 en 400 meter in de klasse T52.
• Op 20 mei 2012 vestigde ze in een meeting in Zele een Europees record op de 100 meter.
• Op 27 juli 2012 verbrak Marieke Vervoort bij de Belgische kampioenschappen voor atleten met een handicap in Lier, haar Europese records op de 100, 200 en 400 meter. Op de 800 meter brak ze het zeven jaar oude wereldrecord van van Lisa Franks.
• In de finale van Paralympische spelen in Londen 2012 haalde Marieke zilver op de 200 meter wheelen T52 voor vrouwen. In de finale van de 100 meter sprint T52 voor vrouwen haalde ze goud met een paralympisch kampioenschapsrecord.
• Op het WK atletiek voor paralympiers in 2015 in Doha (Qatar) werd ze wereldkampioen op de 100, 200 en 400 meter.

Euthanasie

Marieke Vervoort koos enkele jaren geleden voor euthanasie en dinsdagavond liet ze dat ook effectief uitvoeren. Je kan Marieke een laatste groet brengen op maandag 28 oktober 2019 tussen 18 uur en 20 uur in Hof te Rhode, Rodestraat 7 te 3290 Schaffen – Diest. Haar begrafenis zal plaatsvinden in intieme kring.

Rouwregister

In het atrium van het stadhuis van Diest ligt een rouwregister. Vanaf woensdag 23 oktober om 9 uur tot maandag 28 oktober 2019 om 12.30 uur kan je dit gaan tekenen, tijdens de openingsuren. Je kan ook online het rouwregister tekenen op de website van uitvaartcentrum Papillon. De link kan je hier vinden.

Marieke blijft steunen
Marieke blijft de steunende meter van vzw Canisha, zij leiden hulphonden op die personen met een beperking kunnen bijstaan in het dagelijks leven en van vzw Pinocchio, die de belangen en het welzijn van kinderen en jongeren met brandwonden in heel België behartigt.

• Vzw Canisha                      BE66 6528 2047 0643
• Vzw Pinocchio                 BE31 0682 2450 9355