Hola Hageland

Vorige zondag trok de kaarskensprocessie uit in Scherpenheuvel. Daarmee werd meteen ook een streep getrokken onder het bedevaartseizoen 2019. Die winterpauze is een lastig relikt uit het verleden. De hedendaagse bedevaarder is een dagjestoerist en die wil ook in de winter beleving vinden. Net zoals de hedendaagse ondernemer ook niet meer kan leven van amper zes maanden hoogseizoen.

Overigens is het ganse bedevaartgebeuren in Scherpenheuvel aan herbronning toe. De leegstand in de ring rond de basiliek wordt schrijnend. Pastoor-deken Luc van Hilst heeft dat alvast begrepen. Hij heeft de samenstelling van de kaarskensprocessie de laatste paar jaren zonder al te veel commentaar stevig laten evolueren. De basiliek is het begin en het einde van de processie en de Mariahal wordt radicaal aan de kant geschoven. In de processie ook enkel nog katholieke verenigingen van Scherpenheuvel-Zichem met veel aandacht voor de jeugd.

Maar de pastoor-deken heeft absoluut respect voor de mensen die de kaarskensprocessie al decennialang recht houden. De sterkhouders die al die tijd de ruggengraad van de processie vormen, waren er ook vorige zondag bij. Een van hen is Jean Thuys. De man is ondertussen 89 jaar en hij liep voor de 65ste keer mee in de kaarskensprocessie. Het parcours werd sedert vorig jaar fysiek veel uitdagender. Maar dat deert Jean duidelijk niet. Hij is een van de dragers van de symbolen van het mysterie van Scherpenheuvel en die klus klaarde hij ook vorige zondag zonder enig probleem. Het zou niet slecht zijn om de herprofilering van de bedevaart in Scherpenheuvel te koppelen aan een bedankje voor de mensen die er al die jaren voor gezorgd hebben dat de traditie overeind bleef. Innovatie steunt vaak op de pijlers uit het verleden.