Hola Hageland

Vier dagen wandelen door Asbroek, de Demerbroeken, Averbode Bos&Heide en de demerboorden in Langdorp. Tijdens de wandeling een paar keer stoppen om naar een verrassende folkact te luisteren.

Ongedwongen neergevleid in het gras of tussen de bomen. Er is onderweg ook tijd voor een pintje of een frisdrank. ’s Avonds zijn er vier concerten op ongewoon charmante locaties.

Woensdag opende de Hongaarse folkband Muzsikas. Vier klassiek geschoolde muzikanten die al 43 jaar samen volksmuziek spelen. Ze zijn mekaars tweede muzikale natuur geworden en dat levert waanzinnig nauwkeurig samenspel op. De vier heren hebben ondertussen een jonge deerne van twintig op sleeptouw genomen. Hanga Borbala Kacso is in Hongarije op die jonge leeftijd al een bekend gezicht. Ze kan niet meer ongestoord door de straten struinen zonder aangesproken te worden door begeesterde fans. De reden van die populariteit werd duidelijk in Diest. Hanga straalt een aandoenlijke jongemeisjescharme uit en ze koppelt dat aan een fantastische volumineuze toonvaste stem. Vier bijzonder ervaren oude bokken en een fris jong blaadje, het leverde een zeer gesmaakt resultaat op in de magische omgeving van het amfitheater in het warandepark.

Donderdagochtend stond de eerste muzikale wandeling op de agenda. Asbroek is een zeer mooi maar drassig natuurgebied. Het leverde mooie staaltjes op van solidariteit. Niet iedereen was op pseudomoeraspassages voorzien en dat zette een paar deelnemers aan om modderbruggen met sprokkelhout te bouwen. Huismuzikant Lennaert Maes opende de muzikale stops. Hij ontroerde vooral met het liedje dat hij voor zijn dochter schreef. De liefde van een vader voor zijn kind is tegelijkertijd ook een ode aan het Hageland.

Een paar kilometer verder stonden de Hongaren van Muzsikas de wandelaars op te wachten. Een nachtje België had geen sleet gebracht op hun fantastische ritme en harmonie. Het Balkanmeisje Hanga had haar traditionele kleedje in de valies gelaten toonde dat ze voldoende inhoud heeft om het ook in het populaire circuit zeer ver te schoppen.

Weer enkele zompige kilometer was de Galicische formatie Néboa aan de beurt. Maar eerst was er een pintje, een trappist of zelfs een trippel. Néboa is pure emotie. Twee van de dames vertaalden dat in een Galicische dans waar de passie af spatte. Bij Spaanse zang hoort zon en af en toe een stevige kreet. Het eerste was volop aanwezig, het tweede werd stijlvol doorheen de noten gevlochten door de dames van Néboa.

Wie dacht dat daarmee het hoogtepunt was afgewerkt had het verkeerd voor. In de kerk van Herselt brachten Formiga & Cigale, een Catalaans-Frans harp en viool-duo, een prikkelend optreden. De twee dames begonnen verrassend door al zingend de kerk binnen te sluipen. Ze eindigden nog hilarischer toen ze hun overigens fraai ondergoed toonden aan de deelnemers en daarna kirrend weg spurten achter het altaar van de kerk.

Het Merodefestival slaagt er ieder jaar in om te weinig bekende parels van de folkmuziek op de affiche te plaatsen. Op zaterdagavond komen ze dit jaar met iets heel speciaals. Jazzgitarist Kevin Seddiki, ooit al op het podium met Paul Simon, speelt voor de eerste keer samen met de Fransman Michel Godard, een expert van de meest vreemde instrumenten. Samen met Maarten Decombel en Stefan Bracaval vormen ze het kwartet Le rêve de Flo. Door het mooie weer zal het optreden in open lucht plaats vinden. Nog niks in gedachten voor zaterdag? De Beddermolen in Tongerlo belooft magie.

Het volledige programma van het Merodefestival